Vesile Menusman

28.12.202014:51

Vesile Menusman Rişad qızı Qırımda (İçki rayonı, İçki qasabası) 1998 senesi doğdı. «Yañı dünya» gazetasında şahsiy muhbir olaraq çalışa  ve aynı zamanda Fevzi Yakubov adına Qırım müendislik ve pedagogika üniversitetinde magistraturada (qırımtatar filologı) oquy. Şiir ve ikâyelerni 13 yaşından başlap yaza. Eserleri qırımtatar tilinde ve çoqusı maneviy-ahlâqiy mevzularğa bağışlanğandır.

Yolğa çıqqan yolcularğa…

Yolculıqqa çıqqan ceval, telden ince yol.
Raqib sağ omuzıñdadır, Atid ise sol.
Yazılmağan kitap kibi, saifeñ beyaz,
O yazılır, başqalarnen olunmaz qıyas.

Başqaları, sen kibiler, temiz doğulğan,
Ayat boyu sena etken, günâhlar yapqan.
Ferişte degilmiz, belki, şunıñ içün böyle,
İnsan bazı hata yapa, soñ tövbe ete.

Yolcularnıñ ince yolu soñunda bağlı,
Amma yolnıñ uzunlığı er kesniñ farqlı.
İnce telge tel quralmaz, imkânsız istek,
Yolnıñ soñu bizge ölüm, o lâbit kölmek.

Yol almazdan taqdirımız çoqtan yazılı,
Buñı bilip, añlamalı insan aqılı.
Tek şeñlik, quvanç, neşenen keçinmez ömür,
Yahşılıqnı insan körmez, olıp kör soqur.

Qayğı, keder, ğam-qasevet rastkelir, bilem,
Bu şeylernen qarşılaşa kün-künden alem.
Amma suvuq sert qış biter, soñ kelir baar,
Küneş çıqar, güller açar, unutılır qaar.

Çeşit türlü meseleler, çeşit fikirler,
Yol boyunda ğafil etip göñlüñ kilitler.
Çaresizlik esir eter, sañki yoq çıqış,
Amma er bir sınavdan soñ bekleydir bahşış.

Başqa yolcu hata yapar, yolun çevirir,
Bir kün biri qol uzatır, birisi küler.
Takbih etmek er kes bile, er kes unuta,
Qandırıcı bu dünyada kim yapmaz hata?

Közüñ qaytır hainlerden, işanç coyulır,
Incınırsıñ, ğamlı közler ağlap oyulır.
Sed çekkenler ne isteydir, belki sen aqsız?
Hancer saplağan biçare özü bahıtsız.

Amma olur öyle yolcu, göñüllerge hoş,
Mert, samimiy, kin bilmegen, doğru, eli boş.
Yol boyunda rast ketirseñ al, tut qolundan,
Böyle insan bir ediye belki Allahtan.

Bir kün yardım uzatırsıñ, añlamaz yolcu,
Amma ondan iç bekleme, saña yoq borcu,
Yahşılıq yap deñizge bıraq, degen atalar,
Bir kün kelir ögge çıqar, söylegen qartlar.

Belki cidden añlamazsıñ aytqan sözümden,
İnsan böyle yaratılğan, bilem özümden.
Bunı açıq yüregimnen yazam qardaşım,
İhtimal bar, inanmazsıñ, gençim çoq, yaşım.

İkmettir bu bil, isteseñ, belki tecribe,
Buñı zaten Yüce Rabbim daa yahşı bile.
Şiirimde ümüt etem bardır bir ikmet,
Yolğa çıqqan yolcularğa olsun vasiyet.

(Saña buñı şimdi yazam, kim bilir… ayat.
Allahnıñ adiy qulundan küçük nasiat).

*****

Öz tilini bilmegenlerge…

Bazıda bir lâqayt olam, bazıda bir qayğıram,
Saqav kibi öz yurtunda yürgen qardaşlarıma,
Soqur kibi köralmağan aziz qardaşlarıma,
Diñlemege istemegen, sağır qardaşlarıma.

Saqavsıñ sen, elbet…qaba… amma qabaat özüñde,
Sen kibiler milletimni süyrekley uçurumğa.
Sen kibiler tilni bilmey itere uçurumğa,
Kelecegimizni, duymay, ozğara uçurumğa.

Soqursın sen, aqarettir, amma aqsız degilim,
Ne müsibet çekti halqım, dayandı, iç körmeysiñ,
Sen beşikte sallañ diye çalardı, iç körmeysiñ,
Vatanıñda bol nefes al diye öldi, körmeysiñ.

Sağırsıñ sen, ecdadınnıñ sözlerine, pervasız.
Savaşlarda halqımıznıñ şemşirinı diñlese,
Ğurbetlikte halqımıznıñ feryadını diñlese,
Qartanannıñ asret tolu ezgisini diñlese.

Saqat kibi öz yurtunda aqsağanlar diñleñiz,
Topallağan ayaq degil, tillerimiz, dostlarım.
İrip ketken buzdağ degil, milletimiz dostlarım.
Bu bir avuç topraq degil, Vatanımız dostlarım.

*****

Saña biñ şiir itaf etsem, anam

Saña biñ şiir itaf etsem, anam
Ayaqlarıñ tübüne güller eksem,
Saña olğan sevgimni añlatamam
Sözlernen añlatılmaz, bilesiñ sen.
Qarşılıqsız olamaz iç bu duyğu
Ana-evlât sevgisi qarşılıqlı
Meyva pişse dalından ayırıla,
Lâkin ana-bala qalbi ep bağlı.

Bizni umman, yollar ayırsa, anam
Bazıları bulunmasañ yanımda
İkmetli sözleriñni iç unutmam
Közleriñ, nazik sesiñ ep añımda.
Dünya maña arqasını çevirse
Nazik, yımşaq elleriñ sarar meni
Muğaysam ve felâketlerden bezsem
Aytırsıñ «Men yanıñda, sevem seni».

Author: Редакция AVDET

Редакция AVDET